Kuis

Minister Plasterk heeft met zijn Emancipatienota de strijd aangebonden met commerciële seks. Elsbeth Etty veegde in NRC/H'blad op 9 oktober met dat christelijk kabinetsbeleid schitterend de vloer aan.
Het is als met de Gemeente Amsterdam, die zogenaamd om de gedwongen prostitutie te bestrijden ramen op de Wallen sluit, tegen de uitdrukkelijke wens van de beschermde dames in. Het doet denken aan bepaalde propaganda van het Derde Rijk, dat 'om Europa te beschermen' op alle fronten tegen de Europeanen vocht. Bescherming van vrouwen is de vlag, die de lading, bestrijding van het probleem ‘het bestaan van de Wallen’, dekt. Met echte bescherming van betrokkenen heeft het niets te maken, het is gewoon het omgekeerde: verdrukking.
Omdat 'beleid' zonder betrokkenen te horen vloeken in de kerk is, heeft de gemeente natuurlijk zijn oor te luisteren gelegd. Niet bij de dames, maar bij hulpverlenende instanties met een goede fatsoensreputatie (lees: tegenstanders van het vak).

Je kunt je afvragen, waarom nu weer Plasterk als fatsoensridder het strijdperk betreedt? Heeft hij een politiek succesje nodig? Bij zijn aantreden, waren in Wetenschappelijk Nederland de verwachtingen hoog gespannen. Eindelijk een Minister die de reeds lang verwaarloosde wetenschap een hoog nodige fut-injectie zou geven. De miljoenennota sloeg onze hoop de bodem in. Hij was er niet in geslaagd extra middelen van zijn collega ministers los te krijgen.
Waarschijnlijk dacht hij: “Ik ga als mislukt de geschiedenis in, wat nu? Dan maar wat anders, niet zo duur.” Zijn nieuwe stokpaard bezorgt hem in elk geval de lof van zijn baas en van collega Rouwvoet. Zo kan zijn ministerschap toch nog een succes worden; zonder dat het de schatkist een cent kost. Zéér capabel! En wie weet, na afloop? Cohen wordt ook een dagje ouder en Amsterdam al maar kuiser.

Geholpen zijn wij er niet mee, maar een mooi doel is het wel, althans voor wie niet van het verleden heeft geleerd en natuurlijk voor wie burgemeester wil worden.

2007 10 12