VERSCHERPING VAN DE WET TEGEN VALSMUNTERIJ TER BESTRIJDING VAN DE CRISIS.
Vervolg op een fundamentele beschouwing over crisisoorzaak.
Soms wordt men op zijn wenken bediend. Eerder beschreef ik hoe de wereldbevolking bedreigd wordt door een tsunamie van geld (1). En nu, nog geen jaar later, meldt de NRC op 14 oktober dat de IMF-top geflankeerd door ’s werelds financiers radeloos is over die door henzelf bewerkstelligde dreiging. Het gaat mis, maar ze kunnen niet anders dan voortgaan op de ingeslagen weg (2).
De dames en heren in Washington zullen mijn artikel niet gelezen hebben. Maar kennelijk voelen ze zelf nattigheid.
In het kredietreservoir boven ons hoofd gaat zoals ik liet zien wel tien maal zoveel geld om als in de gewone economie van productie en handel in goederen en echte diensten (3). Een bijkomend euvel is dat het vat aan alle kanten lekt. Het zou bijvoorbeeld niet verbazen een dezer dagen te lezen dat een hedgefonds een bod doet op alle aandelen Royal Dutch Shell. Waarom niet? Er is krediet genoeg. Ik denk dat het enige wat financiële ticonen er op dit moment van weerhoudt, is dat ze toekomstige olie- en gaswinsten geringer achten dan die van handel in 'financiële producten' lees: derivaten. Waarom zou je weinig willen verdienen als veel ook kan?
In mijn analyse voorspelde ik en passant dat het niet mee zou vallen bij het IMF de handen op elkaar te krijgen voor maatregelen ter beperking van de krediet schepperij. Die voorspelling van mij komt in elk geval uit, zo blijkt uit het NRC-artikel. Het is geen wonder. Kijk maar naar de samenstelling van het monetaire concilie. Volgens de NRC zijn dat “Ministers van financiën, centrale bankiers, dealmakers en investeerders”! Men vraagt geen tabaksfabrikant of er een rookverbod moet komen of een molenaar of zijn machine moet worden omgehakt. Net zo min zou de IMF-top bij bankiers te rade moeten gaan of het beter is op te houden met het verstrekken van lucratieve kredieten.
Ik noemde destijds belastingheffing op derivatenhandel een middel om de krediet zee in te dammen. Sedertdien bedacht ik ook een meer rigoureuze aanpak. Die wil ik hieronder even onder auteursrecht openbaren (4).
Valsmunterij is sinds mensenheugenis een misdrijf dat we bestraffen. Het zelf maken van geld anders dan voor een spelletje als Monopoly is overal ter wereld crimineel. Zelfs de aanmaak van papier dat ook maar een ietsepietsie op echt geld lijkt, is in Nederland al niet toegestaan. Welnu, wat let ons om de aanmaak van krediet, wat niet anders is dan zelf geld maken, tot muntvervalsing te verklaren en de boosdoeners te pakken?
Wij hoeven daarbij niet wraakzuchtig zijn. Het gaat niet aan om de wet te veranderen en daarna mensen te veroordelen wegens een voorafgaande overtreding. Maar zo’n wetsverandering maakt na de afkondiging wel iedereen strafbaar die daarna de nieuwe wet aan zijn laars lapt. Omdat kredieten een eindige looptijd hebben, verdwijnt de gevaarlijke geldmassa dan als sneeuw voor de zon. En de boosdoeners die in hun kwaad volharden, die pakken we. Van mij hoeven ze niet direct achter de tralies, leegschudden mag ook.
Wij moeten ook niet met het kind het badwater weggooien. Kredieten kunnen best een nuttige functie hebben. Die voor reële productiviteit, handel en niet-financiële dienstverlening moeten buitenschot blijven. Op het moment klagen bedrijven wereldwijd over gebrek aan krediet! Ondanks de minimale rente die centrale banken bankiers vragen voor het lenen van geld is er nauwelijks bereidheid het aan die bedrijven ter beschikking te stellen. Geen wonder natuurlijk, indien in de perceptie van bankiers dat krediet met minder risico en hogere winst in financiële luchtfietserij kan worden benut. Door die weg af te snijden komt er een stroom van nuttig krediet op gang. Die zal zo groot zijn, dat de centrale banken over elkaar zullen buitelen om de rente te verhogen, waardoor een en ander in het gareel blijft. Het neveneffect zal zijn dat de financiële elite de blik meer zal gaan richten of wat nuttige en nodig is in plaats van op de astrologie en futurologie van de zogenaamd technische analyse.
Voor werkenden en ouderen is er ook een douceurtje. Bij een reële rente kunnen de pensioenfondsen weer aan hun verplichtingen voldoen. Draconische maatregelen in die sfeer kunnen achterwege blijven.
Verder verwacht ik dat het dan met de exorbitante salarissen en bonussen in de financiële sector ook afgelopen is.
Maak kredietverlening op financiële constructies crimineel.
Nieuwegein,
2014 10 14.
Naschrift 2014 10 16.
Naschrift.
Een bevriend econoom waarschuwde dat mijn voorstel, indien geëffectueerd, grote schade veroorzaakt. Het kan inderdaad hard aankomen in miljardairskringen, maar die kunnen wel wat schade lijden. Een overheidsingreep in tien maal de wereldeconomie (!) zal zeker stof doen opwaaien. Dat bezwaar kan dunkt mij voorkomen worden door geleidelijkheid. Toen Alva een belasting, de tiende penning genoemd, invoerde, versterkte dat de oorlogsbereidheid van de Nederlanders. Maar zoiets went. Tegenwoordig heeft vrijwel iedereen er vrede mee als de overheid met de helft van ons geld gaat strijken. Dus we zouden kunnen beginnen met de valsemunters kleine straffen te geven, bijvoorbeeld confiscatie van bonussen. Of alleen maar een onderzoek naar weggesluisde gelden in belastingparadijzen. Na een tijdje kan de maatregel dan worden aangescherpt.
Een ander instrument van geleidelijkheid is te vinden in de definitie van de gewraakte financiële transacties. Het domein kan dan in de loop van de tijd worden uitgebreid. Het tempo van die uitbreiding hoeft alleen maar iets hoger te zijn dan dat van de innovativiteit in de financiële wereld.
Noten
(De belangrijkste zin is een citaat van een van de deelnemende bankiers aan een diner. Die luidt: “Weet je wat het echte probleem is? De financiële sector is nog even opgeblazen als vóór de crisis.”)
