Zwemmen in corona tijd.
	Uit een e-mail aan mijn dochter Djamila op 4 Dec. 2021. Van de week heb ik weer kunnen zwemmen. Al was dat niet eenvoudig. Normaal kost zwemmen me anderhalf uur, inclusief de tocht van en naar het bad. Dit keer kwam daar 4 uur bij. Op de dag daarvoor moest ik naar een testlocatie en terug. Die test ging snel. Het materiaal komt niet diep uit de neus en 5 minuten nadat ik thuis was kwam per e-mail de bevestiging dat ik onbesmet was. Alleen, dat is geen geldig testbewijs. Daarvoor moet je even naar een webstek, die via DigiD toegang geeft tot een printbaar document. Die webstek is beschermd door een robot-check. Die mij voor een robot hield, wat ik ook probeerde. Toen op zoek naar een telefoonnummer. Dat hadden ze goed verborgen. Uiteindelijk was ik een half uur verder, voor ik toch nog iemand aan de lijn kreeg. Die klaagde dat het zo druk was, dat hij mij niet te woord kon staan. Na de schrik over mijn woede uitbarsting vertelde hij dat hij in het Amsterdams kantoor van die firma zat. En dat de afzonderlijke kantoren niets met elkaar te maken hadden. Hij snauwde dat ik bij zijn collega in Nieuwegein moest zijn. Die met het onvindbare telefoonnummer dus. Ik maar weer in de auto naar de testlocatie, gewapend met een kopie van de "u bent niet besmet" e-mail. Daar was de receptionist in gesprek met een heer in een jurk, die vergezeld was van een burka dame. Vriendelijke mensen, maar met een moeilijk probleem. Na een tijdje onderbrak de receptionist het familiegesprek, dat in een vreemde taal gevoerd werd, en wees mij vriendelijk op een stoel, waarop ik mocht wachten, want dit gesprek zou nog wel even duren. Hij had te voren gevraagd, of ik moeilijkheden had met de uitslag. Toen ik "ja" zei, zuchtte hij en leek er niet op gespitst graag gauw mijn probleem ter hand te nemen. Dat bleek na een klein half uur goed geraden. Hij wist ook geen raad, tenzij ik een smartphone had. Hij had het zenuwachtig over naar huis gaan en het daar nog eens proberen. Ik pareerde dat, waarop hij een lange gang in liep om iemand te gaan vragen. Er verschenen drie heren van Zuidelijke herkomst. Druk pratend. Ze namen bij de uitgang afscheid met 'salams'. Een bleef over en wende zich in keurig Nederlands tot mij. Het probleem was bekend en kwam vaker voor. Ik mocht met hem mee naar zijn werkkamer vele deuren verderop. Daar deed hij iets met zijn computer. Ik zag de bekende robotcheck. Die puzzel liet hij over aan mij en zowaar, hier lukte het. De volgende boodschap verscheen op het scherm. Er moest met DigiD doorheen geworsteld worden. Dat stuitte op een code, die mij per SMS werd toegestuurd. Alleen had ik mijn telefoontje niet bij me. Dus die code bevond zich nu thuis op mijn bureau. Gelukkig mocht ik Luba bellen, die de nieuwe code op mijn mobiel vond. Mijn helper toetste hem in en ontving het bericht dat hij niet geldig was. Het had te lang geduurd. Dus nog maar eens geprobeerd. Luba zenuwachtig, die had met iemand afgesproken en had daar al moeten zijn. Toch heeft ze maar weer mijn mobiel aangezet, waarvoor een code nodig is. Die was telefonisch niet direct te verstaan. Toen ik eindelijk het verlossende cijfer aan mijn redder kon dicteren, stond het zweet op mijn voorhoofd. De printer spuwde daarop een papieren QR uit, zo groot dat het als patroon voor modern behang zou kunnen dienen. Enfin, om een lang verhaal kort te houden. Daarmee mocht ik de volgende dag tot 14.13 uur zwemmen. Daarna was ik te gevaarlijk. Gelukkig was mijn zwempartij om 12.00 uur achter de rug, anders was ik misschien door de alom aanwezige handhavers uit het water gevist en in een quarantaine hotel gestopt. Als bonus heb ik mijn aflaatbrief ook gebruikt voor een bezoek aan de kapper. Die vroeg er niet naar, maar ik moest wel een mondkapje op houden. Dat was vanwege de elastiekjes lastig knippen rond de oren. Het baard trimmen kon alleen met onbeschermde baard. Ik moest de bescherming wel onmiddellijk daarna weer aanbrengen. Het vrije leven op grond die geen dwingelandij verdraagt is wel wat veranderd sinds de dagen dat we na vijf jaar eindelijk weer over de tirannie verdrijven mochten zingen. Zoen Pappa Nieuwegein, 2021 12 04.