De instroom van vreemdelingen stil zetten vergt offers. En offeren doet pijn. Toch doen we het, al kabinetten lang. Het is een stil gehouden project van lange adem. Verzwijgen is verstandig want dan valt het offeren minder op. Dat zou anders verzet aanwakkeren. Ongeduldige politici, die grenzen willen sluiten en mensen terugsturen, hebben het niet eens in de gaten. Terwijl er toch met man en macht aan gewerkt wordt.
Beschaamd geef ik toe, dat ik het ook niet had opgemerkt, totdat me deze week de schellen van de ogen vielen. Er is licht aan de horizon; met de vreemdelingen tsunami is het over enkele jaren afgelopen. Nog even geduld.
Lang geleden was Nederland een kennis woestijn. Buurlanden hadden universiteiten; hier alleen moeras met wat sloten en dijken. Een goede plek om onder te duiken en politie, inquisitie en andere heksenjagers te ontlopen, dat wel. Daarvan maakten vluchtelingen dankbaar gebruik. In de schuilhutjes onderwees men de kinderen, lezen, schrijven, rekenen, graven, vissen, koeien melken en verkeerde geloven bestrijden.
"Een laag kennisniveau", klaagde bijvoorbeeld Descartes, een van de asielzoekers. Hij had hier nog geen 'groot filosoof' getroffen. Wel kon zelfs de gewone man over van alles meepraten. Hij gewaagde van diepzinnige gesprekken met zijn schoenmaker. Thans weten we dat in die tijd Nederlanders beter konden lezen en schrijven dan de rest van de wereld. Technisch waren we het meest ontwikkelde plekje. De geletterde boeren en baggeraars liepen de universitaire achterstand snel in. Vooral nadat Stevin, een allochtone ingenieur, aan de inmiddels verrezen universiteiten het onderwijs in de landstaal invoerde.
Dankzij de techniek floreerde de economie. Handelaren en bankiers profiteerden het meest van de goedkope, snelle schepen en de betere kanonnen. Maar welbegrepen eigenbelang liet de rest van de bevolking een graantje meepikken. Het ging goed, tot dividend consumeren in hun kringen mode werd en herinvesteren uit de gratie raakte. Het hutjesonderwijs was inmiddels vervangen door scholen, waarvoor geen geld meer was. Zo zonk het kennisniveau en de buren holden ons daarin voorbij. Land en volk verarmden. Armoede is geen trekpleister, dus de immigratie stagneerde.
Aha, moeten eigentijdse kabinetten hebben gedacht. Dat is de oplossing! Wij zijn te welvarend. De jeugd wordt te goed onderwezen. We zijn technisch te ver vooruit. Maar armoede en domheid propageren stuit op verzet. Dat weet zelfs een politicus. Het moest subtieler. Dus eerst werd het paradepaard van de technische kennis gecastreerd, de kernenergie. Dat kon ongemerkt, want er was een aardgas bonanza en CO2 was nog niet gevaarlijk. Niemand hoefde in de kou. Ongestraft werd zo de top van technisch kunnen in diskrediet gebracht. De chemie was een goede tweede. Moleculen maken je ziek, dat wist al gauw iedereen. Tegen vier of zes talen leren hadden eeuwen lang polderkinderen geprotesteerd. Afschaffen daarvan was een schot voor open doel. Van toen af ging het hard. De regering hoeft niet meer voorop te lopen. De universiteiten schaffen zelfs eigener beweging het Nederlands af; terug naar voor Stevin. Iedereen weet nu dat kennis uit de tijd is, het gaat om (financiële) vaardigheden. De onderwijsvernieuwing verankert solide de verpauperingstrategie. Er bloeit van alles uit op. Molens en zonnepanelen brengen de energievoorziening om zeep, inenten hoeft niet meer, vissen en koeien melken ook niet. Rijken weten dat ze meer kunnen verdienen met fabrieken in lage-lonenlanden. Bedrijvenhandelaren ontmantelen zonder overheidshulp de resterende wel.
Nu brengt onbedoeld het rapport van de onderwijsinspectie deze meesterlijke anti-migratie strategie aan het licht1). Het opent mijn ogen. Maar het signaal komt te laat. Ons onderwijs is al comfortabel ver onder het Europees gemiddelde niveau. Dat draaien betweters zo gauw niet terug. Het succes is onafwendbaar. Toenemende armoede, honger en kou dammen de migrantenstroom in. Lui met een vooruitziende blik pakken al koffers voor vertrek. En historici verzinnen titels voor hun opus magnum over een briljante overheidsstrategie, zoals:
Een referent die dit las herinnerde me er aan dat het kabinet Rutte-III niet wil wachten tot de lange termijn onderwijs strategie werkt. Het geeft de verpaupering een vliegende start. We stoppen alvast met gas stoken. Dat kost 580 miljard euro, of € 72.000 (tweeenzeventig duizend euro) per huishouden volgens Climategate. Al mogen we daar ruim 20 jaar over doen, het is toch een stevige rem op al die binnendringende buitenlanders.
Nieuwegein, 2018 04 13.
